من فقیرم یا ثروتمند

من فقیرم،

خیلی فقیرم!

نمیدونم ،شایدم خیلی ثروتمندم!

چون چند روز پیش به همت مسوولان سرویس اقتصادی روزنامه ایران میزبان دکتر علی محمودی

 استاد دانشگاه تهران بودیم.

اول فکر کردم از این جلسه های سرکاری اما وقتی یه کم از بحث گذشت، کم کم جذب شدم،

تعاریف دکتر از فقر خیلی جالب بود.

می گفت:« از یه بعد آدمهایی فقیر محسوب می شوند که فرصت‌کاری براشون پیش نمی آید یا

پیش می آید و نمی توانند فرصت های خوب بشناسند.»

در ادامه برای تعریف فقر استناد کر د به قوانین مجلس بریتانیا در ۱۳۰سال پیش و اگر اشتباه نکنم

 در آنجا فقر اینگونه تعریف شده که؛«فقیر کسی است که بیشتر از یک شیفت شغلی کار کند».

در توجیه این قانون هم آمده که  کسی که بیش از یه شیفت کار کند نمی توانند به استراحت،

تفریح، مطالعه، خانواده وسایر نیازهای زندگیش برسه.

توجیه بریتانیایی ها خیلی منطقی به نظر می رسه چراکه وقتی مجبوری بیشتر از یه حا کار کنی

 تمرکز و بهره‌وری فرد به شدت کاهش پیدا می کنه و به هیچ چیز جز زندگی حیوانیش نمی رسه،

تازه اونهم خیلی کامل نیست در حد رفع تکلیفه.

شما فکر کن اگر یکی از ما قرار باشه فقط روزنامه کار کنه کلاهش پس معرکه است .

به طورمثال  خود من با اینکه الان مجردم  و یه سری هزینه هارو ندارم به مشکل می خورم  اگر

تا ابدم کار کنم با این نرخ تورم اصلاح (بخون دستکاری ) شده به هیچ کجا که نمی رسم تو خرج

خودمم می مونم .

اما

 اگر هم بخواهم فرصت های پیشنهاد شده خوب را از یکی به دو تبدیل کنم بازم  بر اساس تعریف

بریتانیافقیر می‌شم!

اگرم دو جا کار نکنم جیبم میگه فقیرم چون قدرت خریدم می آد پایین .

اما از طرفی پیشنهاد ها و فرصت های جدیدو خوبی برام  پیش می آد

پس ثروتمندم.

 اما از لحاظ مالی خیلی با هم فرق نمی کنند

تقریبا شبیه هم هست .

با این اوصاف کاملا گیج شدم که ثروتمندم یا فقیر؟!