زندگی کو!

بد چقدر تنها و عصبی هستم خیلی

 اصلا حوصله هیچی و ندارم کم طاقت عصبی بد اخلاق و ....

خسته شدم از این زندگی سگی هر روز یه مشکل مسخره یه دغدغه یه بدبختی انقدر مشکل زیاد شده که زندگی تو ش گم شده شایدم من معنی زندگی رو نمی یفهمم و شامل اون حکایت می شم «که طرف  می ره جنگل به رفیقش می گه این درختها نمیگذارند من جنگل و ببینم »نمی دونم کاش یه سر و سامانی بگیره این مسخره بازی ها و زودتر مسیر پیدا کنم تو راه که داشتم می اومدم با خودم این شعر رو زمزمه می کردم که «کفاره شراب خوری های بی حساب  هوشیار در میانه مستان نشستن است» بعد گفتم کدام شراب خوری نمیدونم شایدم خوردم خودم یادم نمی اد اما  می دونم این سربالایی هم تموم میشه فقط سوالم اینجاست مدت این بیشتر یا صبر من یا عمر من ؟؟

الکی دستم رو کیبرد  رو حرفها می چرخه و هر چی تو ذهنم می گذره تایپ می کنه این روزها استرس زیادی دارم به خاطر همه چیز خوشبحال .....

خسته ام همین خیلی وقته خیلی