![]() |
دان هرالد (Don Herold) کاریکاتوریست و طنزنویس آمریکایى در سال 1889 در ایندیانا متولد شد و در سال 1966 از جهان رفت. دان هرالد داراى تالیفات زیادى است اما قطعه کوتاهش «اگر عمر دوباره داشتم...» او را در جهان معروف کرد. بخوانید:
"البته آب ریخته را نتوان به کوزه باز گرداند، اما قانونى هم تدوین نشده که فکرش را منع کرده باشد.
اگر عمر دوباره داشتم مى کوشیدم اشتباهات بیشترى مرتکب شوم. همه چیز را آسان مى گرفتم. از آنچه در عمر اولم بودم ابله تر مى شدم. فقط شمارى اندک از رویدادهاى جهان را جدى مى گرفتم. اهمیت کمترى به بهداشت مى دادم. به مسافرت بیشتر مى رفتم. از کوههاى بیشترى بالا مى رفتم و در رودخانه هاى بیشترى شنا مى کردم. بستنى بیشتر مى خوردم و اسفناج کمتر. مشکلات واقعى بیشترى مى داشتم و مشکلات واهى کمترى. آخر، ببینید، من از آن آدمهایى بوده ام که بسیار مُحتاطانه و خیلى عاقلانه زندگى کرده ام، ساعت به ساعت، روز به روز. اوه، البته منهم لحظاتِ سرخوشى داشته ام. اما اگر عمر دوباره داشتم از این لحظاتِ خوشى بیشتر مى داشتم. من هرگز جایى بدون یک دَماسنج، یک شیشه داروى قرقره، یک پالتوى بارانى و یک چتر نجات نمى روم. اگر عمر دوباره داشتم، سبک تر سفر مى کردم.
اگر عمر دوباره داشتم، وقتِ بهار زودتر پا برهنه راه مى رفتم و وقتِ خزان دیرتر به این لذت خاتمه مى دادم. از مدرسه بیشتر جیم مى شدم. گلوله هاى کاغذى بیشترى به معلم هایم پرتاب مى کردم. سگ هاى بیشترى به خانه مى آوردم. دیرتر به رختخواب مى رفتم و مى خوابیدم. بیشتر عاشق مى شدم. به ماهیگیرى بیشتر مى رفتم. پایکوبى و دست افشانى بیشتر مى کردم. سوار چرخ و فلک بیشتر مى شدم. به سیرک بیشتر مى رفتم.
در روزگارى که تقریباً همگان وقت و عمرشان را وقفِ بررسى وخامت اوضاع مى کنند، من بر پا مى شدم و به ستایش سهل و آسان تر گرفتن اوضاع مى پرداختم. زیرا من با ویل دورانت موافقم که مى گوید: "شادى از خرد عاقل تر است".
اگر عمر دوباره داشتم، گْلِ مینا از چمنزارها بیشتر مى چیدم
اینم مژگان صانعی نوشته بود تو دنیای اقتصاد
|
حیف فقط همین عکس و ازش دارم
سلام این مطلب و ۲سال پیش تو روزنامه صبح اقتصاد نوشتم
اما هیچ وقت یادم نمیره وقتی هادی بهم زنگ زد و گفت ماریه تصادف کرده رو موتور نشسته بودم
زدم کنار و پرسیدم حالش چطوره گفت....
باور نکردم گفتم شوخی مسخره ایی کردی
و اما واقعیت داشت
چه روزهای خوبی باهم تو ابرار اقتصادی داشتیم
هنوزم چهره اش جلو چشمم که وقتی از اونجا استفائ دادم چه جوری گریه میکرد
هنوز یادمه که چقدر بهش اصرار کردم با ما بیاد گرگان سفر مطبوعاتی اما نیامد تا تو شیراز پرواز کنه
و از اعضاش بقیه راحتر زنگی کنن
انگار از اولم مال اینجا نبود
دلم براش خیلی تنگ شده کاش بیاد به خوام
کاش میتوانستم حداقل برم سر مزارش
حیف که جراحی کردم و مجبورم استراحت کنم
چه عمل بی موقعی
|
ماریه حیرانی در گذشت.
شنیدن این خبر برای من و همه کسانی که می شناختنش غیر قابل باور بود، صدای زنگ تلفن بود که به صدا در میآمد، از پشت خط صداهای حزنآلود بود که منتظر شنیدن خبری غیر از این بودند اما متاسفانه خبر واقعیت داشت، امید همه ناامید شده باید باور می کردیم که تولد و مرگ جز لاینفک زندگی است و برگهای دفتر زندگی در هر ورق خود خبرهای خوش و یا اخبارهای نا خوشایند با خود دارد.
آن روز قرعه دفتر به نام خبر ناخوشایند زده شده بود.
هر چند که وقتی داشتم این مطلب را مینوشتم هنوز باور این مساله برای من غیر ممکن بود اما واقعیت داشت چون جسم بیجان ماریه حیرانی زیر خاک آرمیده بود و من در شلوغی ذهنم دنبال واژهای می گشتم، اگر چه این مطلب باید دیروز چاپ می شد، اما شوک ناشی از این اتفاق کاملا گیجم کرده بود و به ناچار نوشتن این مطلب به امروز موکول شد.
ناگهان در ذهن آشفتهام به یاد 2 سال پیشافتادم وقتی که در شهریور ماه سال 82 نخستین بورس کالا با نام فلزات قدم به عرصه اقتصاد ایران گذاشت اخبار این نهاد نوپا در صفحات مختلف انعکاس می یافت در آن زمان با پیشنهادی که به محمود اشرفی سردبیر وقت ابرار اقتصادی دادیم، قرار شد همزمان با افزایش صفحات روزنامه، صفحه بورس کالا برای نخستین بار در بین صفحات اقتصادی جای برای خود باز کند در این میان قرار شد تحریریه اقدام به جذب نیرو کند و آنجا بود که از طریق یکی از دوستانم ازخانم "حیرانی" برای همکاری دعوت به کار کردم و از آنجا به بعد کاروی در عرضه مطبوعات اقتصادی، پس از حضور در روزنامههای ورزشی و باشگاه خبرنگاران آغاز شد.
و تا قبل از این اتفاق ادامه داشت البته شاید "ماریه" دیگر به ظاهر در بین ما حضور ندارد اما تاریخ مطبوعات و مقام کسانی که او را می شناختند فراموشش نمیکنند و یادش در قلب ما باقی خواهد ماند
![]() |