اضداد

«راستی در هوای خالی اضداد حال و روز نگفتنی دارم هم نمی دانم از چه دلتنگم هم نمی دانم از چه خوشحالم» *

..

 مثل رود شدم

گاهی زلالم ُ،گاهی گل آلود

گاهی آرام و گاهی خروشانم.

مثل سروم  امادر نهایت سبزی ،زردم

و در نهایت راست قامتی ،خاک نشین.

همچون کویرم، سوزان ،سوزان

هرچه آب می نوشم ،بیشتر می سوزم و قاچ قاچ می شوم

هیچ چیزی آتش درونم را تسلی نمی دهد

گویی آب به شوره زار می ریزم.

می نویسم،مثنوی هفتاد من هم می نویسم

اما هیچ اثری باقی نمی ماند

انگار کاغذ رنگ را می بلعد یا که جوهر خودکارم بنزینی است!

هرچه بیشتر کمتر باقی می ماند.

راه می رومَ،هروله می‌کنم 

 می دوم،به هیچ کجا نمی رسم که هیچ

درجا می زنم ، نه دورتر می شوم.

می نشینم ، می خوابم کسی به بالینم نمی آید

نه می آید...؟

---

* بخشی از ترانه کاست عشق است ، زنده یاد ناصر عبدالهی و پرویز پرستویی